Για το Εργαστήρι

Στις αρχές του 2009, πριν ακόμα ξεσπάσουν οι συνέπειες της κρίσης, μια ομάδα ανθρώπων με ιδανικά και όνειρο για μια κοινωνία που την κυβερνά η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη, η συνεργασία, η δημιουργικότητα και η αλληλοϋποστήριξη, και ΟΧΙ ο ανελέητος ανταγωνισμός, η μισαλλοδοξία και το εκάστοτε ατομικό συμφέρον, τόλμησε να πάρει την πρωτοβουλία για τη δημιουργία μιας δομής που στα μάτια των περισσότερων Κερκυραίων φάνταζε κάτι ουτοπικό:

Τη δημιουργία ενός χώρου όπου, με κέντρο τη δωρεάν και ανιδιοτελή ανταλλαγή γνώσης, όλα τα μέλη της τοπικής κοινωνίας, ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς -πλην του αυτονόητου αποκλεισμού των κάθε είδους φασιστικών/ρατσιστικών αντιλήψεων- θα είναι ευπρόσδεκτα να αλληλεπιδρούν όχι μόνο ως διδάσκοντες και διδασκόμενοι, αλλά κυρίως ως συμπολίτες, συνάνθρωποι και φίλοι, χτίζοντας έτσι και μαθαίνοντας όλοι μαζί έναν τρόπο συνύπαρξης που τιμά το αγαθό της ζωής, δεν το υποβιβάζει σε αξιολύπητο αγώνα επιβίωσης όλων εναντίον όλων, αλλά αναγνωρίζει και παλεύει να κατοχυρώσει το δικαίωμα κάθε ανθρώπινου πλάσματος να χαρεί και να καλλιεργήσει τα ταλέντα και τις ικανότητές του αρμονικά εντός του ανάλογου κοινωνικού περιβάλλοντος.

Φέτος, μετά από 8 χρόνια κρίσης (αν και δεν είμαστε λίγοι όσοι πιστεύουμε ότι η κρίση ήταν παρούσα από πολύ πιο πριν), όλα δείχνουν ότι ο πρώτος σπόρος έχει φτιάξει γερή ρίζα. Παρά τις δυσκολίες (οικονομικές, χώρων, ποικίλων άλλων πόρων, μη ικανοποιητικού αριθμού ενεργών υποστηρικτών κ.ά.), οι συναντήσεις για την προετοιμασία των εγγραφών και της έναρξης λειτουργίας του Εναλλακτικού Εργαστηρίου της Κέρκυρας έχουν κάνει παραπάνω από ορατή μια πραγματικότητα: ότι είμαστε πολλοί εμείς που δεν μας ενώνει κάποιο μικροπολιτικό ή οικονομικό συμφέρον, αλλά η κοινή αποδοχή όσων προαναφέρθηκαν, και με χαρά, όρεξη, πάθος, θέλουμε να συνεχιστεί αυτή η αξιόλογη προσπάθεια, η οποία απ’ ό,τι φαίνεται έχει κερδίσει την καλή μαρτυρία μεγάλου μέρους της κερκυραϊκής κοινωνίας.

Ίσως όλα τα παραπάνω να ήταν άχρηστο να ειπωθούν, δεδομένου ότι η καλή μαρτυρία είναι σχεδόν αδιαμφισβήτητη, και ίσως να μη χρειαζόταν να βγουν αρκετές εκατοντάδες φωτοτυπίες για να μοιραστεί το παρόν κείμενο στις/ους περίπου 2000 Κερκυραίους/ες που έρχονται κάθε χρόνο στις εγγραφές. Υπάρχει ένας μόνο, αλλά σοβαρότατος, λόγος:

Θα θέλαμε να γίνει συνείδηση όλων ότι το Εργαστήρι ανήκει εξίσου σ’ όλα τα μέλη του (διδάσκοντες, διδασκόμενους, μέλη Ομάδων, φίλους, υποστηρικτές) και αυτό αφορά τόσο στα δικαιώματα όσο και στις υποχρεώσεις, αν και εδώ τίποτα δεν γίνεται με καταναγκασμό. Το Εργαστήρι είναι μια μεγάλη ευκαιρία να μάθουμε να επικοινωνούμε, να μοιραζόμαστε, να συνεργαζόμαστε, να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον, να αποφασίζουμε για τις ζωές μας όλοι μαζί. Και σαν τέτοιο, έχει ανάγκη από την κατάλληλη και επαρκή οργάνωση της Γραμματείας, των Συνελεύσεων, των Ομάδων, των κοινωνικού και πολιτιστικού χαρακτήρα Δράσεών του, του Ετήσιου Φεστιβάλ επίσης.

Οι δραστηριότητες αυτές χρειάζονται ανθρώπους που θα δώσουν λίγο από τον χρόνο τους, αλλά, πιθανότατα, θα κερδίσουν φίλους, αξιοπρέπεια, ανένοχη χαρά, έμπνευση, όρεξη για ζωή. Χρειάζονται τη συμμετοχή μας. Όλων μας. Έτσι, ναι, ίσως ένας άλλος, καλύτερος κόσμος να είναι εφικτός.