Το τελευταίο διάστημα η φοιτητική κοινότητα της Κέρκυρας πλήττεται από το σοβαρό πρόβλημα της στέρησης εστιών για στέγαση. Πάνω από 200 φοιτητές εκδιώκονται από τα μισθωμένα ως τώρα ξενοδοχεία που λειτουργούσαν ως φοιτητικές εστίες, εξαιτίας των μειωμένων κονδυλίων και των στρεβλών αποφάσεων της Πρυτανείας όσον αφορά τη διαχείριση και την αξιοποίηση αυτών των χρημάτων. Είναι ένα ακανθώδες ζήτημα που απασχόλησε πολλούς αλλά έλαβε μηδενική δημοσιότητα, καθώς τα συγκεκαλυμμένα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι τεράστια τόσο για την πολιτική ηγεσία όσο και για τους άμεσα εμπλεκόμενους εντός της Πρυτανείας.
Η Σύγκλητος αφού πρώτα ψήφισε υπέρ της μείωσης των φοιτητών που στεγάζονται στις εστίες, παρέπεμψε το θέμα στη Φοιτητική Μέριμνα ζητώντας να βγάλει αυτή το φίδι από την τρύπα. Οι συζητήσεις που έγιναν στο εσωτερικό της Μέριμνας με παράλληλη διαδήλωση 200 φοιτητών έξω από αυτή, δεν ήταν διόλου ευχάριστες. Ενώ η Μέριμνα στηρίζει το πάγιο αίτημα των φοιτητών για αύξηση των κονδυλίων που δίνονται ετησίως για τη στέγαση, αυτή τη φορά ύστερα από επικοινωνία με το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας και επερώτηση της Υπουργού κ. Άννας Διαμαντοπούλου από τον βουλευτή κ. Μπάμπη Χαραλάμπους η απάντηση ήταν σαφής και αμετάκλητη: τα κονδύλια που προβλέπονται για την κάλυψη των αναγκών του Ιονίου Πανεπιστημίου μειώνονται κατά 30% λόγω της δυσμενούς οικονομικής κατάστασης της χώρας μας. Αυτή τη στιγμή οι φοιτητές καλούνται να κάνουν θυσίες για να σώσουν ένα ανύπαρκτο Κράτος που ουδέποτε έκανε κάποια θυσία για να σώσει τους φοιτητές του. Επομένως, δεν μπορούμε πια να μιλάμε για υγιή και δημοκρατικό διάλογο μεταξύ φοιτητών και Πρυτανείας, αλλά για μία κατάφωρη επιβολή κατάπτυστων αναδιαρθρώσεων που υπονομεύουν τα θεμελιώδη φοιτητικά δικαιώματα και υποβιβάζουν την ποιότητα των σπουδών μας.
Τα δικαιώματα των φοιτητών ολοένα συρρικνώνονται, μένει πια να διερωτηθούμε αν από εδώ και πέρα θα είναι καν υπαρκτά. Τα ερωτήματα που προκύπτουν από τη δυσοίωνη αυτή κατάσταση είναι πολυάριθμα. Ποιός τελικά είναι ο επαΐοντας που θα ορίσει ποιοί φοιτητές θα μείνουν εντός των εστιών και ποιοί θα πεταχτούν έξω; Ποιά θα είναι τα κριτήρια (οικονομικά και ακαδημαϊκά) που θα διαχωρίσουν περαιτέρω τους φοιτητές και θα τους μοιράσουν σε στρατόπεδα; Ποιοί θα είναι αυτοί που θα περιθωριοποιηθούν και ποιοί αυτοί που θα επωφεληθούν με τις ραγδαίες αυτές αλλαγές; Το ζήτημα είναι μείζον και μας αφορά όλους! Δεν υπάρχουν άμεσα θιγόμενοι και μη θιγόμενοι. Όταν υφίσταται μία οργανωμένη, συστηματική και ισχυρή επίθεση στην Παιδεία το πλήγμα είναι εξίσου οδυνηρό για όλους μας και έχουμε όλοι το καθήκον να πάρουμε θέση στα δρώμενα.