Από προχθές το βράδυ όλοι μας χαμογελάμε λίγο, χθες είπαμε ένα “ζήτω”, ένα “ναιιι ρε γα..το επιτέλους ” από προχθές φίλοι και συγγενείς μας, άνθρωποι που δεν ξέρουμε, αλλά νοιαζόμαστε για αυτούς θα μπορούν, θα έχουν το δικαίωμα να ζήσουν όπως θέλουν, θα έχουν το δικαίωμα να παντρευτούν ή να απορριψουν τον γάμο οπως επιθυμούν, γιατί έχετε σκεφτεί ποτέ πως είναι να μην έχεις το δικαίωμα να πεις όχι σε κάτι?
Από χθες το βράδυ η χώρα στην οποία ζούμε έγινε λίιιιγο πιο ευγενική απέναντι σε κόσμο που είχε στο περιθώριο.
Έγιναν όλα καλά ? Όχι!

Το ίδιο αυτό το νομοσχέδιο έχει πολλά κενά και θέματα που πρέπει να προσθέσει και να αλλάξει. Είναι όμως μια αρχή για τα αργοπορημένα ίσα δικαιώματα μερίδας των πολιτών αυτής της χώρας.
Δεν σταματάμε τον αγώνα, δεν εφησυχάζουμε, είναι μεγάλος ο ρατσισμός εκεί έξω και θα τον τσακιζουμε σε κάθε περίπτωση.
Θα μας ρωτήσετε και έληξαν όλα τα προβλήματα μας τώρα?
Όχι!
Συνεχίζουμε τον αγώνα για τα δικαιώματα των ανθρώπων, συνεχίζουμε τον αγώνα και στεκόμαστε αλληλέγγυοι στις καταλήψεις των φοιτητών και μαθητών για το αισχρό νομοσχέδιο περί ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Ζητάμε φωναχτά δικαίωση για τα θύματα των Τεμπών.
Παραμένουμε στα εφετεία περιμένοντας να καταδικαστουν δολοφόνοι.

Παλεύουμε για μια ελεύθερη Παλαιστίνη.

Τίποτα δεν ξεχάστηκε από χθες, Τίποτα δεν τελείωσε χθες, όλα συνεχιζονται.

Επιτρέψτε όμως σε κάποιους ανθρώπους αυτές τις μέρες να χαμογελάσουν πλατιά το περίμεναν καιρό.

Ραντεβού στους δρόμους